تبصره برمضمون ( مکثی براندیشۀ حضرت مولانای بلخی) رومی (رح ) نوشتۀ آقای نصیراحمدرازی
1.حضرت مولا نا د ربلخ ( ا فغا نستا ن) به د نیا آ مد ه ا ست ، د رقونیه یا روم د یروز و ترکیه ا مروز، زند گی کرد ه و به کما ل رسید ه ا ست که به مولا نا ی رومی شهرت د ا رد وطوریکه مید ا نیم د رقونیه وفا ت کرده است با ا ین حسا ب حضرت مولا نا، به افغانستان وترکیه تعلق دارد وبه ایران هیچ ربطی ندارد .
آ قای رازی « فرهنگ ا یرا نی » را د رمضمون شا ن د ا خل سا خته ا ند . با زا رحلوا با حلوا فروشان درآن زما ن و د راین زما ن هم د ربلخ موجود بود ه بنام شهری ازخراسا ن یا تورکستا ن یا د میشد وبس.
فرهنگ آ ن مرد م آ ن د یا ر به خود ش تعلق د ا رد نه به ا یرا ن . همچنا ن با زا رحلوا فروشا ن د رقونیه وجود د ا شته ، چنا نچه آ فا ی رازی د رمضمون شا ن ازآ ن یا د کرده ا ند. طبعأ روم آنروزهم شهرت جهانی د ا شته و ترکیۀ ا مروزی هم شهرت جهانی د ا رد که ا زشهرت ا بران بیشتراست کمترنیست . فلهذ ا فرهنگ حضرت مولا نا جلا ل الد ین رومی به ا یر ا ن هیچ تعلقی ند ا رد به جزا ینکه به زبا ن د ری شعرسرود ه که برا د را ن ایرانی ا ز آ ن میتوانند بی تکلیف ا ستفا ده کنند .
2.تبصره برمضمون آ با دی قونیه آ قا ی جلال رفیع ) ( آ شنا یی با حقیقت پیا م مولانا بد ون تسلط برزبان فا رسی ممکن نیست ) ا زنویسند ه ها ی محترم پا رسی زبا نا ن ا یران همچنا ن برمضمون ( یا د کرد ی ا ز مولانا مخصوصأ پرا گرا ف « ولی براین نکته به عنوان یک واقعیت با ید تأ کید کرد که آن سنت د ینی و فرهنگی که مولانا د رآن رشد و تربیت یافته، ایران فرهنگی با تاریخ وتمدن عریق و عظیم خویش است وزبان سخن او زبا ن شیرین پارسی ا ست وبه قول یکی از بزرگا ن ، نه میتوان مولانا را مصادره کردو نه از خاستگاه فرهنگی او، ایران و زبان پارسی ، جدا کرد ) لازم به تذکر است که نویسنده گا ن محترم ایرانی به بها نۀ ( سخن ) پارسی با ید قاشق هرآ ش نشوند چنانچه خودشا ن میفرمایند( نه میتوان مولانا را مصادره کرد) ونه از زادگاه واقوام اصلی اش . چنانچه خود مولانا فرموده است ( نیمم زترکستان نیمم زفرغانه) د ربارۀ سخن هم فرموده است
(ترکی همه ترکی کند تا جیک تا جیکی کند
من سا عتی ترکی کنم یک لحظه تا جیکی کنم )
بنا أ سخن ها ی مولانا ترکی وتاجیکی بوده نه به قول بعضی نویسنده های محترم ایران ( پارسی) چنانجه ازفحوای سخن آثار مولانا هم معلوم میشود .باید متذ کرشد که گفتا رمولا نا ی بلخی بین د ری وتا جیکی میبا شد د ر خا تمه ا مید است د انشمند محترم جنا ب نصیراحمد راضی آ زر ده نشوند ویقین د ا م که ا نشا الله آ زرد ه نخواهند شد زیراکه حضرت مولانا ی بلخ هموطن هردوی ما ( یعنی آ قا ی را زی و این نگارنده ) وا ز همه ا فغانستانی ها میباشد.
با تقد یم ا حترا م
محمد نور
ازنیویا رک
1.حضرت مولا نا د ربلخ ( ا فغا نستا ن) به د نیا آ مد ه ا ست ، د رقونیه یا روم د یروز و ترکیه ا مروز، زند گی کرد ه و به کما ل رسید ه ا ست که به مولا نا ی رومی شهرت د ا رد وطوریکه مید ا نیم د رقونیه وفا ت کرده است با ا ین حسا ب حضرت مولا نا، به افغانستان وترکیه تعلق دارد وبه ایران هیچ ربطی ندارد .
آ قای رازی « فرهنگ ا یرا نی » را د رمضمون شا ن د ا خل سا خته ا ند . با زا رحلوا با حلوا فروشان درآن زما ن و د راین زما ن هم د ربلخ موجود بود ه بنام شهری ازخراسا ن یا تورکستا ن یا د میشد وبس.
فرهنگ آ ن مرد م آ ن د یا ر به خود ش تعلق د ا رد نه به ا یرا ن . همچنا ن با زا رحلوا فروشا ن د رقونیه وجود د ا شته ، چنا نچه آ فا ی رازی د رمضمون شا ن ازآ ن یا د کرده ا ند. طبعأ روم آنروزهم شهرت جهانی د ا شته و ترکیۀ ا مروزی هم شهرت جهانی د ا رد که ا زشهرت ا بران بیشتراست کمترنیست . فلهذ ا فرهنگ حضرت مولا نا جلا ل الد ین رومی به ا یر ا ن هیچ تعلقی ند ا رد به جزا ینکه به زبا ن د ری شعرسرود ه که برا د را ن ایرانی ا ز آ ن میتوانند بی تکلیف ا ستفا ده کنند .
2.تبصره برمضمون آ با دی قونیه آ قا ی جلال رفیع ) ( آ شنا یی با حقیقت پیا م مولانا بد ون تسلط برزبان فا رسی ممکن نیست ) ا زنویسند ه ها ی محترم پا رسی زبا نا ن ا یران همچنا ن برمضمون ( یا د کرد ی ا ز مولانا مخصوصأ پرا گرا ف « ولی براین نکته به عنوان یک واقعیت با ید تأ کید کرد که آن سنت د ینی و فرهنگی که مولانا د رآن رشد و تربیت یافته، ایران فرهنگی با تاریخ وتمدن عریق و عظیم خویش است وزبان سخن او زبا ن شیرین پارسی ا ست وبه قول یکی از بزرگا ن ، نه میتوان مولانا را مصادره کردو نه از خاستگاه فرهنگی او، ایران و زبان پارسی ، جدا کرد ) لازم به تذکر است که نویسنده گا ن محترم ایرانی به بها نۀ ( سخن ) پارسی با ید قاشق هرآ ش نشوند چنانچه خودشا ن میفرمایند( نه میتوان مولانا را مصادره کرد) ونه از زادگاه واقوام اصلی اش . چنانچه خود مولانا فرموده است ( نیمم زترکستان نیمم زفرغانه) د ربارۀ سخن هم فرموده است
(ترکی همه ترکی کند تا جیک تا جیکی کند
من سا عتی ترکی کنم یک لحظه تا جیکی کنم )
بنا أ سخن ها ی مولانا ترکی وتاجیکی بوده نه به قول بعضی نویسنده های محترم ایران ( پارسی) چنانجه ازفحوای سخن آثار مولانا هم معلوم میشود .باید متذ کرشد که گفتا رمولا نا ی بلخی بین د ری وتا جیکی میبا شد د ر خا تمه ا مید است د انشمند محترم جنا ب نصیراحمد راضی آ زر ده نشوند ویقین د ا م که ا نشا الله آ زرد ه نخواهند شد زیراکه حضرت مولانا ی بلخ هموطن هردوی ما ( یعنی آ قا ی را زی و این نگارنده ) وا ز همه ا فغانستانی ها میباشد.
با تقد یم ا حترا م
محمد نور
ازنیویا رک
برگرفته شده از سايت آريائی
Geen opmerkingen:
Een reactie posten